KONTRowersje....

Różne są opinie, każdy ma swoją na dany temat, ale powiem szczerze trochę przeszkadza mi forsowanie tezy odnośnie dofinansowywania niewłaściwych płyt z publicznych pieniędzy. Generalnie redakcja „Muzyki 21” często stara się podkreślać, że państwowe instytucje finansowe niewłaściwie rozdają swoje pieniądze zagranicznym wytwórniom. Ostatnio oberwało się firmie Chandos, bo dofinansowano jej nagranie płyty z utworami Lutosławskiego. Powiem szczerze przeszkadza mi trochę pewien „konflikt interesów”, w końcu wydawcą „Muzyki 21” jest Wydawnictwo Muzyczne Acte Préalable…

Czy przeszkadza mi kolejne wydanie Lutosławskiego? Niespecjalnie, choć powiem szczerze, wielu kompozytorów jest jeszcze do odkrycia i do nagrania. Cieszy z kolei, że zamiast kolejnego Mozarta, Beethovena (pomimo mojej niekłamanej i niewymuszonej fascynacji zarówno dla Mozarta, jak również dla Beethovena) dostajemy kompozytora współczesnego. Dziwne… nie przeszkadza Pawłowi Chmielowskiemu, że po raz kolejny nagrywa się Tria Bethovena (pomimo niewątpliwie genialnej kreacji Tria Wanderer) Brahmsa, czy Chopina (sam mam sporo nagrań jego Koncertów Fortepianowych- Blechacz, Pogorelich, Argerich, Zimerman, Lang Lang, Dang Thai Son, Trifonov, Geniusas… i kilka boksów z „całym Chopinem”- wkrótce dotrze do mnie kolejny box od wytwórni DUX… przekonam się po raz kolejny ile jest różnych spojrzeń na Chopina)… no, ale tu Chandos dostał dofinansowanie na Lutosa… może w gruncie rzeczy nie chodzi wcale o to, że kolejny raz wydaje się polskiego kompozytora? Ale to tylko jedna strona medalu. Pieniądze publiczne są marnowane na wiele możliwych sposobów… poczynając od milionowych stadionów… tu akurat chciałbym się na chwilę zatrzymać… nie tak dawno mieliśmy przykład, że stadion, który traktowany jest jako nasze dobro narodowe okazuje się wielkim bublem. Przepraszam bardzo, ale fakt, że stadion na miarę XXI wieku jest nieużywalny bo spadł deszcz… błagam. Bądźmy poważni. Drogi… bez komentarza i wreszcie dochodzimy do naszej kochanej rodzimej kultury. Jest!!! Włożono kolosalne pieniądze w Chopina. Tyle planów… bo komiks (na litość Boską komu potrzebny komiks o Chopinie)… bo gra komputerowa (jakoś nie wyobrażam sobie, żeby nasz komputerowy Chopin mógł realizować z dajmy na to kolejną Fifą, czy Call of Duty… no niestety). Zacytujmy klasyka: „Jest cudnie”. Tyle tylko, że to cudnie- oczywiście wzięte w ogromny cudzysłów- finansowane jest z pieniędzy publicznych. Ale zagalopowałem się nieco w ślepą uliczkę… miało być o czymś innym, a jest o tym samym co zawsze. Z drugiej… a w zasadzie trzeciej strony co jakiś czas dostaję płyty finansowane ze środków Ministerstwa Kultury… i uważam, że są to dobrze wydane pieniądze… jak np. seria Polish Radio Experimental Studio- wyd. Dux/ Bolt Records, czy nowość fonograficzna John Tilbury for Tomasz Sikorski- wyd. Dux/ Bolt Records… a… można? Warto podkreślać, i wyciągać na światło dzienne również inne produkcje, zamiast w kółko Macieju powtarzać, że Chandos, że inne, bo zagraniczne, i niewłaściwe, bo „nienasze”. A w zasadzie, to najlepiej jakby dostało nasze i konkretnie to jedno jedyne... ja wiem i rozumiem. Punkt widzenia zależy- jak zwykle- od punktu siedzenia… problem w tym, że publikowanie narzekań- myślę, że nie będzie przesadą jak napiszemy- comiesięcznych narzekań odnośnie złego finansowania nagrań w magazynie wydawanym przez firmę fonograficzną jest trochę nie na miejscu… może to zostać odebrane jako pewien konflikt interesów, z resztą, jak już pisałem dla mnie „Muzyka 21” jest swojego rodzaju tubą propagandową wydawnictwa Acte Prealable. Niestety. Nie spotkałem się z żadnym wywiadem artysty wydającym np. w Dux-ie. Choć czasem bywa i śmiesznie: swojemu poświęcamy 2 i pół bite strony wywiadu, a wybitnemu- nagrywającemu dla dajmy na to Decci czy Deutsche Grammophon dwie albo półtora strony tekstu… ciekawe. Albo fajne są recenzje. Bita strona „swojaków”… opisana w samych superlatywach i jedna kolumna innego wybitnego nagrania potraktowana niezwykle po macoszemu… więc w ogóle o czym my rozmawiamy…?