Płyty roku- subiektywne podsumowanie nagrań 2012

Początek nowego roku zawsze skłania do pewnych przemyśleń i podsumowań. Chciałem wybrać zaledwie kilka nagrań szczególnych, jakie ukazały się w minionym roku, jednak po ponownym przesłuchaniu ich okazało się, że tych dobrych, godnych polecenia płyt jest całkiem sporo. Na koniec wspomnę jeszcze, iż kolejność prezentowanych albumów w zestawieniu jest zupełnie przypadkowa...

Muzyka klasyczna (współczesna)

Kronos Quartet Music of Vladimir Martynov (Nonesuch)

Osobiście dla mnie płyta jest jednym z tegorocznych odkryć. Często można spotkać się ze zdaniem, ze muzyka współczesna jest mało urodziwa, że brzydka wulgarna. Kompozycje Martynova absolutnie temu przeczą. Muzyka jest wyrafinowana, niezwykle melodyjna momentami wręcz liryczna.

Krzysztof Meyer The Creation of the World (DUX)

Jednym z ważniejszych wydarzeń było wydanie na płycie już nie tak nowego (pochodzącego z roku 2000, nagranie zrealizowane w roku 2011) dzieła Krzysztofa Meyera. Nie jest to muzyka zaskakująca słuchacza jakąś diametralną zmianą języka muzycznego kompozytora, ale bez wątpienia jest to płyta wartościowa.

Phonos ek Mechanes C+- (Bołt)

Dla mnie największe odkrycie roku. Muzyka jaką prezentuje trio (Paweł Hendrich, Sławomir Kupczak, Cezary Duchnowski) nie jest muzyką łatwą w odbiorze. Ale warto wsłuchać się w brzmienia, w jakość dźwięku, która jest na absolutnie najwyższym poziomie.

Laks, Słowiński, Pstrokońska- Nawratil- Łukasz Długosz, Krzysztof Słowiński (DUX)

Nagranie to głównie polecam dla samego solisty. Łukasz Długosz gra na płycie znakomicie, poruszająco... absolutnie interpretacja na najwyższym poziomie.

John Tlbury for Tomasz Sikorski (Bołt)

Kolejny przykład na to, że muzyka współczesna jest również muzyką liryczną. Warto zwrócić uwagę na rolę przestrzeni muzycznej… Tilbury buduje kulminacje niezwykle powoli, z namaszczeniem… pozwala muzyce wybrzmieć do końca.

Philip Glass Einstein on the Beach (wznowienie- Sony)

Płyta kupiona troszeczkę przez przypadek, ale bez wątpienia ciekawa… zwłaszcza dla melomanów intersujących się XX- wiecznym teatrem operowym.

Krzysztof Penderecki/ John Greenwood (Nonesuch)

Tą płytę ponownie polecam ze względu na wykonanie… pojawiła się bowiem w Polsce orkiestra grająca muzykę współczesną niezwykle poruszająco… Tren Ofiarom Hiroszimy, czy Polymorphia Pendereckiego stanowi absolutny majstersztyk interpretacyjny w wykonaniu Orkiestry AUKSO pod Pendereckim (Tren, Polymorphia) oraz pod Markiem Mosiem (kompozycje Greenwooda)

Paweł Łukaszewski Musica Sacra 1 (DUX)

Dwóch płyt jakie na konie roku proponuje DUX, nie sposób nie zauważyć. Muzyka nagrana jest tu bardzo dobrze, interpretacje się podobają, kompozycje ukazują twórczość Pawła Łukaszewskiego okazują się kompozycjami ciekawymi. Warto naprawdę posłuchać tej muzyki

Rafał Blechacz Debussy/ Szymanowski (Deutsche Grammophon)

Czekałem na tą płytę. Ale chyba głównie dla Szymanowskiego, choć Debussy zagrany został bardzo dobrze, to Szymanowski Blechacza mną absolutnie zawładnął. Spójna i niezwykle mądra interpretacja i kolejna bardzo dobra płyta polskiego wybitnego pianisty.

Blanc et Rouge Polish Radio Experimental Studio (Bołt)

Muzyka jaką nagrano na trzech płytach, jest muzyką trudną, niezwykle ekspresyjną… tej muzyki nie da się słuchać jakby przypadkiem..wymaga od słuchacza maksymalnego skupienia i przeżycia tej muzyki. A warto… np. Death Brigade Pendereckiego, jest kompozycją, która przeraża i jednocześnie poraża…

Michał Dobrzyński Expression (DUX)

Zawsze pojawienie się płyty z muzyką młodego kompozytora jest sporym wydarzeniem. Tak jest również w tym przypadku. Płyta stanowiąca zapis kompozycji Michała Dobrzyńskiego jest płytą bardzo ciekawą, którą warto przesłuchać.

Pierre Boulez- Schoenberg/ Wagner (Deutsche Grammophon)

Trudno mi jednoznacznie zdefiniować skąd u mnie taka słabość do kolejnych nagrań Bouleza. Ale nagrania mi się bardzo podoba. Warto wsłuchać się w ilość barw, jaki Boulez wyciąga z orkiestry…

Sławomir Kupczak Report (Bołt)

Druga płyta Sławomira Kupczaka wydana również przez Bołt, to album na który czekałem. Po znakomitym debiucie fonograficznym (płyta Novella), druga płyta Kupczaka ukazuje jak dla mnie kompozytora już dojrzałego. Ze sporą ilością pomysłów, które wciągają słuchacza w świat dźwiękowy kompozytora.