10 NOWYCH PŁYT, KTÓRYCH MUSISZ POSŁUCHAĆ...

Dawno się tak nie bawiłem przy przeglądaniu nowych nagrań. Jakieś kompletne rozstrzelenie gatunkowe, ale jednak te wszystkie rzeczy udało mi się ze sobą połączyć. Mamy więc powrót do klasyki a skoro klasyka to wiadomo, że będzie współcześnie, jest też jazz, więc pojawić się powinna też awangarda. No i mamy muzykę, w której zaległości w obecnym czasie nadrabiam w stopniu największym...

Zaczynam niecodziennie, bo od muzyki, która w pewnym sensie, choć systematycznie schodziła na drug plan, ale są takie płyty, obok których nie sposób przejść obojętnie. Że warto po tą płytę sięgnąć? Przekonują mnie cztery rzeczy. Po pierwsze Zimerman, po drugie Berlińczycy, po trzecie sir Simon Rattle i po czwarte Lutosławski. Bez dwóch zdań, ta płyta to wydarzenie, które będzie komentowane szeroko i długo. Dla mnie faworyt do nagrania roku. No i tak dla przypomnienia nagranie wcześniejsze z samym Lutosławskim... na sto procent sam będę te nagrania wielokrotnie ze sobą zestawiał.

Dużo oczekuję od nowego nagrania Trifonova. Bo go lubię. Tak po prostu muzycznie lubię estetykę, którą on operuje. Lubię jego delikatność i masę szczegółów, którymi bezbłędnie operuje w poszczególnych nagraniach. Jeżeli dostaniemy nagranie, takie, którego się spodziewam, będę do tego nagrania wracał wielokrotnie.

 

Duży plus dla Wundera za okładkę. Fajny polski akcent sprawia, że zupełnie inaczej patrzy się na to nagranie. Ale tak już na serio... Wunder przyzwyczaił mnie do nagrań bardzo równych i co by nie powiedzieć nagrań fantastycznych. Co ciekawe kręci się Wunder jakoś tak w kręgu chopinowskich Koncertów, które uwielbiam... i których mogę słuchać na okrągło. Tym razem Wunder sięga po II Koncert Chopina, więc jeżeli zestawimy tą płytę z poprzednią nagraną z Ashkenazym, na której nagrał I Koncert mamy komplet. Liszta jak dla mnie mogłoby nie być... sorry, Chopin wygrywa z każdym. No to może warto sobie przypomnieć Wundera sprzed czterech lat?

Jeżeli miałbym wskazać nagranie, które wywołuje u mnie podobne emocje, co trzy nagrania powyżej, to właśnie wskazałbym na The Bad Plus z Joshuą (nie lubię spolszczać imion... nigdy nie wiem, jak się do tego zabrać) Redmanem. O ile trio lubię, takim lubieniem umiarkowanym raczej, to już Redmana lubię lubieniem pełnym powiedzmy od czasu Walking Shadows... 

Mam tą płytę. Uwielbiam Milesa, tym bardziej, że co chwilę dostajemy lajfy, które same w sobie są najistotniejsze w jazzie... choć w przypadku Milesa nie jest istotne, co dostajemy... warto sięgnąć po każdą płytę...

 

To właśnie ten album, w którym namieszanie gatunkowe, może sprawić, że bardzo przyjemnie będzie się tego albumu słuchać. Nagranie samo w sobie jest na serio dobre, bardzo zgrabnie pomyślane, a Gregory Porter i tak jest tu najsilniejszy... 

No i na koniec jazzowych zapowiedzi... Kaczmarczyk z nowym nagraniem. Szczerze mówiąc każda jego płyta jest dla mnie szalenie ważna i intrygująca, więc pewnie i tym razem dostanę album, który będzie mi towarzyszył dość często. 

To właśnie mój dzisiejszy faworyt. No może zaraz obok Zimermana... ta płyta, jest dla mnie nagraniem, po które polecę w dniu premiery do sklepu. 

Uwielbiam ich od czasu kiedy usłyszałem September- jeden z najlepszych numerów, jaki kiedykolwiek słyszałem... nowa płyta jest dla mnie propozycją obowiązkową... 

Yyy... Żartowałem

Jest to płyta, na którą czekam... i którą bardzo chętnie wezmę w dniu premiery. Teoretycznie wiem, czego się spodziewać, ale tylko teoretycznie. Wiem, że będą momenty zaskakujące...

Masz jakieś inne tytuły? Możesz napisać w komentarzu, może razem zmontujemy jeszcze ciekawszą listę?

Pozdrawiam