Nobuyuki Tsujii w Poznaniu czyli gazeta.pl, recenzja i polemika

Czekałem z niecierpliwością na recenzje z piątkowego koncertu. Znalazłem- jak do tej pory jedną... w sieci. Adam Olaf Gibowski, który jest autorem recenji zamieszczonej na stronie gazeta.pl, napisał, iż zabrakło przejmującej liryczności i śpiewności frazy, bardziej wyważonej dynamiki, wyrazistego rubata i wreszcie romantycznej fantazji i interpretacyjnego temperamentu... Bardziej wyważonej dynamiki? Cóż... wydaje mi się, że Tsujii dysponuje niezwykłym wyczuciem dynamiki... to właśnie urzekło mnie w jego grze. Dynamika oscylująca między dość "mocnym" forte a będącym na granicy słyszalności piano zwłaszcza w Romanza: Larghetto... płynne przejścia dynamiczne... z użyciem dynamiki "ze środka" mezzo... dały ogólne wrażenie panowania nad dynamiką, która wbrew temu co napisał recenzent była jednak wyważona... dwa zdania, które poświęcił Adam Olaf Gibowski to zdecydowanie za mało jak na pianistę, z którym mieliśmy do czynienia. Autor bowiem skupił się bardziej na utworach Korngolda- drugiego kompozytora, którego utwory zabrzmiały na piątkowym koncercie, być może słusznie, w końcu wydaje się on miej znany, a już na pewno mniej grany niż Chopin. Przyczepił bym się również, do braku według autora recenzji przejmującej liryczności i śpiewności frazy. Liryczność była pierwszą rzeczą jaką zauważyłem już przy pierwszym dotknięciu przez solistę klawiszy. Być może rzeczywiście można przyjąć, iż brakowało romantycznej fantazji (ale z drugiej strony romantyzm został za nami już "parę dobrych lat temu"- choć zapewne autorowi recenzji chodziło o estetykę wykonawczą- nie mogę powiedzieć z całą pewnością, o co Adamowi Olafowi Gibowskiemu chodziło z tą romantyczną fantazją), ale na pewno nie zabrakło interpretacyjnego temperamentu.


zdjęcie pochodzi ze strony internetowej pianisty: www.nabupiano1988.com